Nazwa: Cider & Horseradish Wholegrain Mustard
Producent: Stokes
Skład: Ocet jabłkowy (21%), woda, żółte ziarna gorczycy (16%), czarne ziarna gorczycy (14%), cydr angielski (11 %), cukier, chrzan w proszku (6%), sól morska.
Adres: stokessauces.co.uk
Cena: 20 pln na mustardo.pl
Tak się tworzy historie założycielskie rodzinnych firm, anegdota mówi, że zaczęło się bardzo niewinnie w 2004 roku. Ukochana córka tatusia nie chce jeść warzyw, marudzi i konsumuje tylko (skąd my to znamy) przebrzydły, marketowy, chemiczny ketchup, od którego w nocy zapewne świeci, jak figurka Matki Boskiej w pokoju mojej babci przed laty. Łuna nad córką w nocy to musi być straszny widok, który zachęca (szczególnie mężczyzn) do działania. Ojciec dostaje wysypki z powodu tego co je córka (a ona od nadmiaru cukru, polepszaczy i zagęszczaczy) i podejmuje próbę własnej produkcji ketchupów.
Jak się okazuje, próbę udaną. Po latach istnieje na rynku firma zatrudniająca kilkadziesiąt osób, która dostaje nagrody dla najlepszych smaków Wielkiej Brytanii. To właśnie Stokes… Ładne?
Mnie się bardzo ta historia firmy podoba. Ciekawe tylko czy córka dalej z ojcem pracuje, testując setki sosów, dżemów, powideł i musztard jakie firma Stokes teraz produkuje. To marketingowo można sprzedać. To dobrze brzmi. Ale co najważniejsze, to doskonale smakuje.
Trafiłem na Stokes przypadkiem, jak zwykle oglądając w internetach ciekawie zaprojektowane etykiety musztard (tak wiem, głupio i dość perwersyjnie to brzmi – oglądać w sieci gołe etykiety musztard). Gdy się dowiedziałem, że to firma angielska od razu postanowiłem do nich napisać. Moja miłość do Anglii jest odwieczna, może nawet nie tyle do Anglii czy szerzej Wielkiej Brytanii, ale do ich muzyki. Zaczęło się od Depeche Mode w wieku 12 lat, a potem przez życie to już cała paleta angielskich wykonawców (The Cure, Cassandra Complex, Aphex Twin, Autechre, Clock DVA, Black Dog, Underworld, Boards of Canada, Bola, Burial, Max Cooper, Plaid, Claro Intelecto, etc).
Właściwie mógłbym spokojnie wymienić 100 wykonawców, których cenię, szanuję, słucham, mam płyty cd (tak tak, takie srebrne krążki z cyfrowym zapisem, jestem już w średnim wieku, ale nie tak stary, żeby zbierać winyle). Miłość do brytyjskiej muzyki i popkultury ( Monthy Pyton) jest od dzieciństwa i nic, nawet brexity, głupkowaci politycy, nadęci mieszkańcy byłego imperium, premierzy o dziwacznych fryzurach i jeszcze bardziej dziwacznych poglądach, tego nie zmienią. Angielska muzyka jest wielka, angielskie ketchupy i musztardy również 🙂
Stokes ma 3 rodzaje musztard w swojej ofercie, Dijon i Angielska to standardy (smakowo rewelacyjne), ale z chrzanem i cydrem nie trafiają się musztardy zbyt często. Co czuć przy pierwszej łyżeczce tego sosu? Chrzan. Jest ostro, ale nie na poziomie gorczycy tylko właśnie chrzanu. Mieszanka gorczycy żółtej i ciemnej nadaje pikantności, cydr z kolei nadaje musztardzie delikatności i specyficznego zapachu.
Oj blado, blado. Jest chrzan, jest jaśniej. Tu nie ma kolorantów.
To jest właśnie to co lubię w musztardach premium, gęstość, tu jest tak dużo zmielonej (pokruszonej, lepsze słowo) gorczycy w jednym mililitrze, że aż lepko. Z drewnianej łyżki musztarda nie spływa, tylko wisi lubieżnie…
Wszystkie słoiki z różnymi sosami, dżemami i zaprawami są identyczne, stąd nie ma zaskoczenia, ale też wstydu. Prosta i czytelna forma.
Kapitalnie minimalistyczna. No i oczywiście mój ulubiony kolor jako baza, czyli czarny.